‘[N]a een halfuurtje door een eentonig landschap waarin zijn broer nu en dan met mild glimlachend hoof wegdommelde klom de weg veelbelovend en waarlijk buitenlands omhoog, daalde echter teleurstellend weer af naar de strakke hoofdweg, vanwaar ze even later in een bocht opeens een ruim uitzicht hadden over Bentheim, een met donkerrode huisjes bepukkelde heuvel bekroond door het zware grauwokeren kasteel.
Ze wurmden zich omhoog door de steile straatjes, zetten de auto op een wijd en leeg parkeerterrein en wandelden met bedaagde stap over de sterk stijgende schlossstrasse naar de brokkelige hoofdpoort. Steeds hoger torende het kasteel boven hen, grijs, groen en grauw.’
Willem Brakman, ‘O God, o Montreal’. Uit ‘De verhalen’, Amsterdam, 2013, p. 259.
© 2014 Leo van der Sterren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten