De gemeente waar ik woon, Venray in Noord-Limburg, telt ruim 44.000 inwoners. De varkensveehouders in de gemeente Venray huisvesten bijna 600.000 varkens. En er zijn rond de 4.000.000 kippen. Maar je ziet niet één varken, zelfs niet als je, zoals ik, veel loopt en ook in de zogenaamde buitengebieden komt. En afgezien van wat scharrelpluimvee zijn al die kippen onzichtbaar.
Het enige wat er
ontwaren valt dat zijn die agglomeraten van soms enorme stallen – die binnen tien
kilometer van ten minste één Natura 2000 gebied liggen (de Boschhuizerbergen –
maar er liggen ook grote veebedrijven bij de Deurnsche Peel en de Mariapeel, niet
alleen aan de Limburgse, maar ook aan de Brabantse kant).
De laatste dagen viel me al lopend op dat vanaf donderdag veel eigenaren en huurders van panden waar de Nederlandse vlag ondersteboven had gehangen, die vlaggen hetzij verwijderd hetzij op de juiste manier opgehangen hadden.
Zijn dan nu alle problemen waar Nederland mee kampt, opgelost?
Hoe onzichtbaar ook, die varkens en kippen zijn niet weg. En het kabinet zit ook nog gewoon op het pluche. Hoeveel brevetten van onvermogen dit en voorgaande kabinetten de laatste decennia ook vergaard hebben – ik kan me niet herinneren dat er, eigenlijk sinds Rutte zich premier van Nederland mag noemen, zo veel dossiers tegelijkertijd zo voortwoekeren zonder dat een definitieve oplossing ook maar in het verschiet ligt – het huidige kabinet bezit nog de op democratische wijze verworven machtiging om tot 2025 te mogen regeren. Rutte kennende, die almaar meer de indruk wekt dat hij op de macht belust is omwille van de macht, zal hij zich op die formaliteit beroepen om dat mandaat te verdedigen. Daartoe heeft hij trouwens ook het volste recht. Maar toch, er is een moment denkbaar dat er een einde dient te komen aan houdbaarheid op basis van formaliteit.
©
2023 Leo van der Sterren
