David van Reybrouck had de eer om de reeks uitzendingen van het programma ‘Zomergasten’ van dit jaar af te sluiten. Het draaide uit op een van de betere uitzendingen van deze absolute zomerhit. David van Reybrouck presenteerde zich als een beminnelijk, emotioneel mens wiens vermogen, dat ruimhartig is, tot esthetische gewaarwording meer op hartstocht berust dan op de rede hetgeen ook de grote gedrevenheid en onvoorwaardelijkheid in zijn omgang met objecten van schoonheid verklaart.
Van Reybrouck toonde zich een enthousiaste ambassadeur van schoonheid in natuurlijke en artificiële dingen. Maar ondanks zijn bijna jongensachtige geestdrift bleef hij nauwkeurig formuleren. En ondanks zijn beminnelijkheid bleef hij Wilfried de Jong corrigeren – terecht corrigeren. De vraag van De Jong naar aanleiding van een filmfragment waarin enkel wolken getoond werden, wat hij, Van Reybrouck, dan in die wolken zag, was zelfs een beetje dom. De items over Sam Dillemans en Tsjebbe Hettinga waren het meest interessant. Daarna werd de uitzending eigenlijk één groot interview. Overigens ontwikkelt ‘Zomergasten’ zich almaar mee in de richting van monstervraaggesprek; de filmfragmenten worden steeds meer van ondergeschikt belang.
© 2014 Leo van der Sterren
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten