Amphorismen 5

Mijn droge dromen.

Het paradoxale van de moraal: in de discussies in Nederland over vrijheid van meningsuiting wordt er altijd met twee maten gemeten, waarbij de Joodse maat een soort status van absoluutheid claimt die vergelijkbaar is met de meter zoals die in Sèvres bewaard wordt.

Of het nu economisch goed of slecht gaat, een regering kan niet meer doen dan wat rommelen in de marge. Dat doen de regeringen dan ook, daarbij een hoop gedoe opwaaiend.

Met de fijnschrijver is het fijn schrijven.

Ik had toch gezegd dat ik dat niet gezegd had.

Als een ander meedoet, durf je meer.

Nee, daar heb je wat aan in Nepal aan de azuurgrijze Zambesi-rivier als je te midden van de mooie Maya’s en Azijn-Azteken hamburgers uit Odessa zit te eten met vlees van runderen die van gemengd Zweeds-Argentijnse herkomst zijn dat is ingebed in brood uit de rooms-katholieke tabernakels te Palermo en ook met schijfjes augurk erop, maar zonder oregano.

Alles went en wordt gewoon.

Kapitalisme zonder kuiperij is als godsdienst zonder glijgelei.

Wat het hoofd vergeet, moeten de benen ontgelden.

Alles gaat vooruit, dus ook de kunst. Stilstand is sterven.

Mijn verdorde dromen.

© 2014 Leo van der Sterren