De ideëlen. Zij die het reële negeren of er blind voor zijn. Zij die het ideële veruit prefereren boven het reële. Zij die streven naar een andere wereld die alleen in hun hoofden kan existeren – wat zij niet weten, niet willen weten. Zij die voor hun ideaal van een ideële wereld vechten. Oorlogen ontketenen. Zij die de reële wereld als tweederangs beschouwen, als waardeloos. Zij die de realiteit verzaken of verloochenen. De lieden die met hun hoofd in de wolken over een zompig aardoppervlak zwalken. De hemelbestormers, de dromers, zij die tegen paradijzen te hoop lopen. De platonisten. De ongeduldige ontevredenen. De fanatici van wat niet is, maar van wat zou moeten zijn. De wereldverbeteraars zonder wereldwijsheid. De revolutionairen die het wezen van de mens negeren of ontkennen. De anti-evolutionairen. De maakbaarheidsfetisjisten die trompetteren dat zij alles willen en kunnen maken, maar die steeds de handen verkeerd uit de mouwen steken. De fantasten zonder de fantasie die gefundeerd zit in het ongefantaseerde.
Zij die altijd naar het andere streven, maar het andere is er nog niet. Het andere is er nooit – nu, op dit moment. Het andere komt altijd later dan dit bange heden. Zij die niet in de gaten hebben, dat als ze het andere waar ze naar streefden, eenmaal binnen bereik hebben, er weer een ander andere opdoemt, dat ook weer altijd later komt. Existentie ontaardt daarmee naar louter streven – zonder te leven. Het leven wordt voortdurend vooruitgeschoven.
© 2012 Leo van der Sterren
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten