O André dood en Theo dood!
Het brave vaderland verkeert in bare nood.
En zonder gratie rouwt de natie.
Het grauw treurt plaatsvervangend:
men grient om het vergooien
van levens in het teken van de vrees,
en die oneindig schraal geraniaal verpieteren
en die onsterflijk leeg tot aan de einder reiken.
O Pim de heilige. Gij – ons Nederland
verlossende van een vervagend normbesef
en van fataal gefaal van helderheid
en van de islamitische eschatologie
en van de zalvende bewoordingen
die sussen en niet plussen, laat staan ketens lossen,
en donzige heelmeesters met getril van vingers
die vieze operatiekamers achterlaten
zonder de wattigste kwetsuur geheeld te hebben,
en dat terwijl het land uit duizend wonden bloedt,
het land dat barden eerden met de naam Arcadië,
dat de Sybille eens Idylle heette,
land van Kokanje, hof van Eden –
gij die de waarheid hebt onder de leden.
O Pim, Sint Pim, Messias,
verlosser van de democratische appendix,
bevrijder van de zwermen nood en rampspoed,
beschermmeester tegen een horde zwarte Hunnen
die aan de zwakke grenzen stampvoet
van een Europa dat zich heeft vertild
en door niet één weldenkend wezen wordt gewild.
Maar alle goeden gaan verdomme dood!
Het brave vaderland verkeert in bare nood.
© 2009 Leo van der Sterren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten