Bevallen van een kwakkie dat tot een kweeksel transformeert. Het broedsel ligt te lillen en te dampen op de plaat. Spekkigheid alom. In een proces van zwellen en krimpen scheidt het broedsel bruine en rode substanties af, met soms ook dotten geel. Die besmeuren de gladde chromen plaat die blinkt en spiegelt. Vroeger lagen er alleen mooie dingen op de gladde chromen plaat die blinkt en spiegelt.
Het broedsel is zo misplaatst. Het ligt daar helemaal verkeerd op de gladde chromen plaat die blinkt en spiegelt. Onstichtelijk sticht het gebroed verwarring. Het zaait twijfel in de harten. Het coupeert de halzen van hen die zich aan struisvogelpolitiek bezondigen. Het verbrijzelt rozengeur en maneschijn. De zaken zijn nooit mooier dan ze zijn, altijd lelijker. De poëzie moet daar haar licht op schijnen.
© 2014 Leo van der Sterren
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten