maandag 24 september 2012

Esoterie 1

Het bedrijf waar ik werkzaam ben, gaat reorganiseren. Het feit dat een bedrijf een reorganisatie aan het doorvoeren is, betekent niet automatisch dat er gedwongen ontslagen zullen vallen, maar in dit geval lijkt de kans dat er werknemers onvrijwillig weg moeten, erg groot. In de wandelgangen gonst het van de geruchten. Allerlei wilde verhalen doen de ronde. Ten einde de wilde stroom van fictie enigszins te kanaliseren en in te dammen, dringt het management er bij de werknemers op aan om grieven kenbaar te maken en vragen te stellen. Het management zal die thema’s dan zo goed mogelijk behandelen en de vragen beantwoorden, voor zover dat mogelijk is. Openheid en transparantie staan hoog in het vaandel, zo geeft men te kennen. Maar echte informatie komt er niet. Inhoudelijke antwoorden volgen er niet. Men herhaalt slechts de nietszeggendheden. Veel woorden, weinig inhoud. Verder heerst er een intense radiostilte. En toch weten alle werknemers dat de bijvoorbeeld managers veel meer weet dan zij loslaten. Des te hoger in de hierarchie, des te meer men weet. Iedereen is dus op de hoogte van het navrante spel dat gespeeld wordt, de spelers net zo goed als de speelballen.

Politici hebben altijd de mond vol van helderheid, openheid en transparantie. Als je de poltitiekers op hun woorden zou moeten geloven, mijden ze de achterkamertjes als heerste er de pest. Ze gruwen van het gekonkel en gekuip waaraan allerlei schimmige kongsi’s zich in die geheime oorden bezondigen, zeggen ze. Enkele Nederlandse politici zijn op dit moment druk doende om een coalitie te smeden en een nieuwe regering te vormen. Dat proces vindt in het diepste geheim plaats: men heeft bij voorbaat al absolute radiostilte afgekondigd. Wij, gewezen kiezers, mogen slechts afwachten wat deze ingewijden straks uit de hoge hoed van hun Delphische beraadslagingen toveren.

Het wantrouwen siert ons – burgers, werknemers, gewezen kiezers – bepaald niet. Wij moeten vooral vertrouwen hebben. Gaat u maar rustig slapen, zo luidt de boodschap.

© 2012 Leo van der Sterren

Geen opmerkingen:

Een reactie posten