Zaterdag 26.10.2013. Laat in de middag. Onderweg naar Amsterdam leek het wolkendek in het noordwesten wel een bergketen. ‘De eeuwige sneeuw die op toppen van het Himalaya-gebergte ligt.’
Avond. We wachten in de Ziggo Dome op de opkomst op de bühne van Fleetwood Mac. Het laatste concert van het Europese gedeelte van hun wereldtournee. Bekendmaking: technische problemen. Gaat het concert überhaupt door? Dat is de vraag. Waarop een tijdje later het antwoord volgt, als tegen kwart voor tien de zaallichten gedoofd worden en het sfeerlicht aangaat. Ja, het optreden vindt plaats.
Een degelijk optreden, zoals je mag verwachten van zo’n stelletje doorgewinterde rock-veteranen, al hebben de stembanden van Stevie Nicks wel wat schade opgelopen. En ik miste de zangpartijen van Christine McVie, vooral in ‘Rhiannon’ en ‘The chain’. Maar wat knalden ze er bij ‘Go your own way’ en ‘Don’t stop’ weer op los.
De vier kernleden van die door allerlei liefdes- en andere perikelen geplaagde Mac straalden (al te) demonstratief en ostentatief uit een groep te zijn, een hechte groep – vrienden zelfs. Ze sloofden zich ontzettend uit. Stevie Nicks – our poet, zoals Mick Fleetwood haar even later zou typeren – droeg haar vertolking van ‘Landslide’ op aan Lindsey Buckingham, die ook nog een knuffel van haar kreeg, en vervolgens aan de groep als geheel. Aan het einde van het optreden opnieuw dat duimendik erop liggende vertoon: wij zijn een hechte club, wij zijn vrienden. Plus opnieuw een liefdesscène van Nicks en Buckingham. Een paringsdans bijna. Gênant bijna. Wat was er aan de hand?
Zondag 27.10. 2013. Via allerlei media dringt het nieuws door dat de leden van Fleetwood Mac ’s nachts na het concert in de Ziggo Dome besloten hebben om het vervolg van de tournee (door Australië en Nieuw Zeeland) niet door te laten gaan. Bij bassist John McVie is kanker gediagnosticeerd. Dat was er aan de hand. Wellicht het besef van eindigheid, van vergankelijkheid, ‘mooi’ geïllustreerd door het verscheiden van Lou Reed. En dat als het moment van afscheid nadert, je dat maar beter als vrienden kunt doen.
Het enige eeuwige is de sneeuw op de toppen van het Himalaya-gebergte. En als iemand de eeuwigheid van de eeuwige sneeuw op de toppen van de bergen van de Himalaya betwist, wie kan die aanvechting op haar waarheid of onwaarheid controleren?
© 2013 Leo van der Sterren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten