Kaneelmeisje

27 april 2013. De zaterdagavond op Nederland Drie staat in het teken van de gitaar. De liefde van de jongens voor hun speelgoed. ‘Gitaarjongens’ wordt gevolgd door ‘Gitaarjongens in Carré’ (met een fantastische Sacksioni). Anne Soldaat speelt ‘Cinnamon girl’ van Neil Young, maar het televisieprogramma heet niet voor niets ‘Gitaarjongens’ en dus moet er virtuositeit gedemonstreerd worden als gevolg waarvan Anne Soldaat de solo van ‘Cinnamon girl’ verkeerd speelt. Die solo bestaat namelijk uit het herhalen van een en dezelfde noot. De solo blijft statisch en daardoor wordt de begeleiding dynamisch. Een soort omgekeerde wereld dus. Anne Soldaat had beter een ander nummer kunnen uitkiezen.

‘Cinnamon girl’, door een als gevolg van koorts gevelde Neil Young gecomponeerd op dezelfde middag in 1968 dat ‘Down by the river’ en ‘Cowgirl in the sand’ ontstonden, heeft zo’n typische Neil Young-tekst. Zo’n wazig geval met voortdurend wisselend perspectief.

‘Ik wil leven met een kaneelmeisje. Ik zou voor de rest van mijn leven gelukkig kunnen zijn met een kaneelmeisje. Als iemand die in beelden droomt, ren ik door de nacht. Je ziet ons samen, het maanlicht najagend, mijn kaneelmeisje. Tien zilveren saxofoons, een bas met een boog. In de pauze tussen twee optredens wacht de slagwerker op zijn kaneelmeisje. Stuur geld naar me op, pa. Ik ga het maken. Ik wil een nieuwe kans. Je ziet, jouw liefje houdt van dans.’

Op de hoes van de compilatie ‘Decade’ leverde Neil Young de volgende kanttekening over zijn lied. ‘Schreef dit voor een meisje op een zinderend trottoir dat door de ogen van Phil Ochs handcimbalen spelend op me af kwam. Het was moeilijk om uit te leggen aan mijn vrouw.’ Veel wijzer word je niet van deze cryptische opmerking. En wat wil dat zeggen: ‘door de ogen van Phil Ochs’? Heeft het met de humor van deze protestzanger te maken? Of met zijn gebruik van hasj?

Aangezien de componist zich in zwijgen hult (en daarbij vast veelbetekenend glimlacht), circuleren er onder Neil Young-adepten nogal wat speculaties over wie er model stond voor diens ‘Cinnamon girl’. Er bestaat een Doors-connectie. Men zegt dat de vrouw van Doors-zanger Jim Morrison, Pamela, het kaneelmeisje was. Of de vriendin van de drummer van de Doors, John Densmore (de slagwerker die op zijn meisje wacht). De vriendin van drummer Ralph Molina van Youngs begeleidingsgroep Crazy Horse wordt genoemd als bron van inspiratie, al rept Molina daar zelf met geen woord over. Dan heeft door de jaren heen menige vrouw beweerd dat zij het was die in ‘Cinnamon girl’ vereeuwigd werd. Zo bestaat er het relaas van die vrouw uit Etobicoke (een gemeente binnen de agglomeratie van Toronto) die in 1968 op de middelbare school zat en door haar medeleerlingen Cinnamon Girl werd genoemd. Zij verklaart dat zij Neil Young in de zomer van 1968 in Etobicoke per toeval ontmoet heeft en dat ze vijftien uren samen hebben doorgebracht. Zij zou aan Young gevraagd hebben om een liedje voor haar te schrijven. Ze maakten nog een vervolgafspraak maar doordat zij plotseling ernstig ziek werd, moest zij verstek laten gaan. Neil Young zou twee uur lang tevergeefs op haar gewacht hebben. Volgens haar beschrijft Young in zijn lied wat ze in die vijftien uur samen hebben gedaan. Het verhaal van deze anonieme vrouw neigt naar het apocriefe. Zolang de liedjesschrijver geen boekje opendoet, zijn de aanspraken van de verschillende zogenaamde kaneelmeisjes vanzelfsprekend niet op hun waarheidsgehalte te controleren.


Jean Ray

Maar meer dan enige andere kandidaat, heeft Jean Ray de grootste kans om betiteld te kunnen worden als de (kortstondige) muze van Neil Young. De in 2007 overleden Jean Ray, die samen met Jim Glover het duo Jim and Jean vormde, maakte in de jaren zestig naam als folkzangeres. In het milieu van de Amerikaanse volksmuziek verkerend, kende Jean Ray Phil Ochs erg goed; een tijd lang waren het zelfs huisgenoten. De albums van Jim and Jean bevatten ook diverse liedjes die door Phil Ochs geschreven zijn. Jean Ray zelf wist zeker dat zij Neil Young had geïnspireerd tot het componeren van zowel ‘Cinnamon girl’ als ‘Cowgirl in the sand’. Door Youngs aantekening op de hoes van ‘Decade’ ligt het inderdaad niet alleen voor de hand dat er een fysiek kaneelmeisje heeft bestaan dat Young geïnspireerd heeft tot het schrijven van zijn lied, maar lijkt ook de aanname gerechtvaardigd dat Jean Ray die eer toekomt.

Op 20 maart 1969 nam Neil Young met zijn begeleidingsgroep Crazy Horse ‘Cinnamon girl’ op in de Wally Heider Recording Studio in Hollywood. En op 5 juni aanstaande maakt de oude rocker zijn opwachting in de Ziggodome – met Crazy Horse. Dat belooft wat, dat belooft in elk geval ‘Cinnamon girl’, inclusief die uit slechts één noot bestaande solo die Anne Soldaat intact had moeten laten.

© 2013 Leo van der Sterren