De volken drommen wittig op het veld.
De wereld waast en siddert. Hoe lang
duurt het nog voor de tijd ooit telt?
Wanneer verkrijgt het einde toegang?
Geknikte kruin beknelt de boom.
De bloemen van het kwade tarten
de metastasen van de vrome droom.
Zo lang de deugd niet tegenspartelt!
Een slagboom sluit de heuvel onheus af.
De stilte speelt de kaders naar de keel.
Verkast kadaster, droevig grafwerk. Hoe lang
voordat het doel verjaart, als straf?
Wanneer, leedwezen, breekt het deel
van doem en krijgt genade toegang?
© 2009 Leo van der Sterren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten