Zwarte Klef

Een piepklein bermpje, vijf bij twee, maar toch
een oceaan van vele groenen met
een soort van archipel van wilde bloemen:
klaprozen, blauwe monnikskap en vlas,
trappistenanjer, ooievarensbek,
de bloemen van het koren en het paard.
Omgeven door dat golvend groen en bont,
maar obstinaat staat er een paal met plaat
door mensenhanden in de grond gehamerd,
met twee volzinnen: ‘S.v.p. niet maaien’
en, dat onroerende beroep glosserend,
de regel ‘Ecologisch bermbeheer’.

© 2022 Leo van der Sterren

Victoria Kennefick: 'Superkoning'

Superkoning

Er ligt een lijk op ons bed.
Het is Jezus, neer van het kruis,
het bloed bespatte
zijn verkreukte tors, de doornenkroon
verkreukt de kussensloop en het vlees
van zijn voorhoofd. Ik weet niet waarom
Hij hier is, met dat hart
ontbloot. Zijn ogen
gesloten. Hij is dood,
denk ik. Maar je weet hoe mensen
kunnen zijn, ze zeggen
het ene en voor je het weet
zijn ze weg
en pronken met hun open wonden
terwijl daarachter thuis
de wijven wenen.

Vertaling van 'Super King': Leo van der Sterren

© 2022 Leo van der Sterren

Boddenbroek

Ik voelde toen ik Waarlo uit marcheerde,
het veld in dat in bare leegte baadde,
mijn schreden als het ware kleiner worden,
en korter ook, alsof ik ten opzichte
van land en lucht plotsklaps gekrompen was.
Mij overviel een Edvard Munch van angst.
En het besef drong tot me door dat hij
me op de hielen zat en pietsen zou:
die vieze duivel van de horror vacui.    

© 2022 Leo van der Sterren