Oplossing 3

De lach verzakkend van hun tronies. 
De hoon om de oranje pias pleite.
Met starre kaken staat het daar,
het peloton van zwarte pakken.
En eenheid hè! 
Daadkracht, slagkracht, 
pats, pats, pats!
En wij, MAGA?
We pakken Gaza, Groenland, Panama.
We geven Oekraïne weg. Wat volgt?
Ik zei tegen Pete, ik zei: ‘sar ze.’
Ik zei: ‘pak ze in hun kruis’. 
Ik zei tegen J.D.: ‘verwar ze.’
Ik zei: ‘zaai ruis.’
Dat zei ik. 
De potpourri van zwarte pakken
gaat nu praten. Parlesanten.
De strategie uitstippelen. 
Parlementeren. Parlevinken. 
Zichzelf parodiëren.
Ik zei tegen Marco, ik zei:
‘zeg jij maar weer iets anders.’
Ik zei: ‘jij mag de goeie pliesie zijn.’
Ik zei tegen Steve: ‘zeg maar iets.’
Ik zei: ‘het maakt niet uit.’
Het warre water bruin 
en overdadig laten stromen
tot ze groen en geel en galgig kijken. 
Par le droit du plus fort. 
Het voordeel van er maar één van zijn.
Het voordeel van gebrek aan twijfel,
van het maar één het voor het zeggen hebben. 

© 2025 Leo van der Sterren

Oplossing 2

En hij, hij staat erbij en kijkt ernaar.
Bibi fucking Netanyahu. 
Hij kijkt ernaar. Je ziet hoe zijn 
verbazing rijst als een oprichting,
verheffing, en hij denkt met zegepraal:
‘Dit hebben we zo niet besproken net,
onder vier ogen. Dit gaat, geniaal, 
veel verder. Dit is magnifiek!’
Hij, Bibi, kan zijn oren niet geloven,
maar hoort echt wat hij hoort. 
Amerikaans. 
Het Engels van het Westen.
Wild.
Het kan.
Het moet.
En Bibi glimlacht, glundert.
En zijn gezicht begint te glimmen.
Hij schittert licht, zijn kijkers twinkelen,
zijn knikkers tintelen.
Zijn kostje is gekocht, en kippenvel.
Onkreukbaren onder elkaar,
die rooien dit soort dingen wel. 
En dan wordt Bibi overmand
door een verzengende emotie. 
Hij voelt een diepe, diepe liefde
voor de oranje medicijnman.
O zelfs Elia zou 
daartegen niet bestand zijn, 
laat staan Bibi.
Hij zou die demon willen kussen,
ontbloten, aan zijn dingen willen zuigen,
zou willen – taal schiet tekort,
maar Bibi weet platonisch
ook: deze liefde blijft, dit is
niet tijdelijk maar permanent. 

© 2025 Leo van der Sterren

Oplossing

Heel simpel. 
De Palestijnen moeten weg uit Gaza, 
ze moeten.
Niet tijdelijk maar permanent.
Ze moeten weg.
Jordanië, Egypte, Libanon – 
we moeten zaken met die landen doen.
De Palestijnen moeten daar of elders
gehuisvest worden – Madagaskar?
Niet tijdelijk maar permanent.
Het moet.
Maar eerst en boven alles,
de Palestijnen kunnen niet 
in Gaza blijven.
Ik zeg dat Gaza onbewoonbaar is,
dat zeg ik. 
Een woestenij. 
Zoals het Ottomaanse Palestina 
van honderdvijftig jaar geleden,
dat zeg ik. 
Een soort van Edom voorts,
zeg ik.
Ze kunnen er niet blijven.
Onmogelijk.
Kan niet. 
De Palestijnse existentie 
in Gaza teniet, 
kent de potentie geen limiet. 
We gaan er iets mee doen. 
Met Gaza. Gaza doen.
We zullen puin gaan ruimen. 
We hebben de gelegenheid 
om er iets machtig prachtigs van te maken, 
dat hebben we. 
Ontpoppen kan het zich 
tot een Filistijnse Rivièra.
Het kan gedaan worden. 
Dat kan. 
Het kan. 
We kunnen zaken doen.
Het moet.

© 2025 Leo van der Sterren