Godsamme! Al dat hoogdravende, wannabee-wetenschappelijke geleuter. ‘Hier neemt iemand zich wel heel serieus!’ Essayistiek van het elastiek. De hoogste toppen. Erudiet tot in de kleinste cellen. Filosoof van de koude grond. Alweter van de klei. Psycholoog van jonge sla in september. Amateur-hermeneuticus. Cultuurtegenpaus. Intendant van de ivoren toren. En maar bombastisch doorakkeren. Pompeus. Pathetisch. Geen greintje humor. ‘Hier is de ernst aan het woord.’ Hondenschijt. Kakkerlakkenbal. Lange leve de kleinschrijver!
Zelfs de Grote Schrijver zegt het: ‘Schrijven! Het woord op zich heb ik altijd al onbehoorlijk gevonden: schrijven!...kwasterij, narcistisch gedoe, kijk, lees-mij-es...daarom schaam ik me nu dus...de enige reden!...geen kandidaat voor het Panthéon! de duurste wormpjes ter wereld!’
Wat heeft de Kleine Schrijver dan nog te makken?
© 2013 Leo van der Sterren
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten