Wanneer datgene wat gedurende de zeventien uur durende onderhandelingssessie in België van dit weekend doorgang vindt, wanneer het dictaat van Brussel dat de Griekse regering is opgelegd, wordt uitgevoerd, dan heeft het neoliberale, marktgerichte en materialistische vooruitgangsdenken opnieuw gezegevierd – ten koste van de democratie. Het gaat om de opvatting dat de weg omhoog de normale gang der dingen vormt, zonder rekening te houden met het feit dat alles wat naar boven gaat, ook weer naar beneden kan komen. Dit standpunt is intussen zo goed als heilig verklaard. De status van onaantastbaarheid hangt er omheen, als een magische maliënkolder om een Merovingische of Salische vorst. Goedschiks of kwaadschiks, zo zit het en niet anders. Radicaal linkse rakkers die durven te blijven opperen dat er wellicht ook andere visies mogelijk zijn, staan alleen en worden afgezeken. Blijven ze zaniken, dan volgt er een vakkundig en genadeloos platwalsen. De ideologie staat immers vast, o wee, wie daaraan durft te tornen.
Brussel heeft de zoveelste crisissituatie bezworen, hoe provisorisch en halfslachtig dan ook; de zaken worden in Europa zelden voortvarend aangepakt. Democratie hè. En daarom worden problemen en crises er nauwelijks echt opgelost, men stelt de dingen liever uit. Dat dit hele proces andermaal juist ten koste ging van de democratie op het oude continent – waar die bestuursvorm ontstaan is, in Griekenland nota bene – daar maalt niemand om. Als er bovendien al sprake is van een overwinning, dan draagt die alle kenmerken van een Pyrrhusoverwinning omdat de averij, op alle gebieden, die Europa heeft opgelopen, enorm is. Ten slotte blijft er de onzekerheid of de oplossing die men nu uit de hoge hoed getoverd heeft, wel een afdoende remedie is. Hoeveel financiële infusen liggen er nog het verschiet? Kan Griekenland zichzelf – als land, als geografische entiteit – niet beter maar verkopen aan Europa? Is dat eigenlijk al niet gebeurd?
Wat mij betreft, ik was een overtuigd aanhanger van en enthousiast ijveraar voor de Europese zaak, maar mijn aanhankelijkheid en ijver zijn over. Alleen al vanwege het steeds zichtbaarder wordende ontmantelen van de democratie moet het Europese experiment als volledig mislukt worden beschouwd.
© 2015 Leo van der Sterren
maandag 13 juli 2015
Abonneren op:
Posts (Atom)
